บทความสอนใจ…
ว่าด้วยเรื่องของ “ใจ” ที่ใครๆ ก็มองข้าม
“ละอายใจ”
ทุกคนในบ้านรุมกันถามเขาว่า ..
“โตขึ้นอยากเป็นอะไร”
เด็กชายซึ่งมีอายุแค่ 6 ขวบตอบว่า
“อยากเป็นหมอครับ”
คุณปู่บอกว่า
“ดีมาก ฐานะทางสังคมสูง”
คุณย่าบอกว่า
“เงินเดือนดี”
คุณตาบอกว่า
“ยังมีรายได้พิเศษอย่างอื่นอีก”
คุณยายบอกว่า
“หาคู่ครองได้ง่าย”
คุณพ่อยิ้มอย่างภูมิใจ
“บอกพ่อหน่อยว่าทำไมถึงอยากเป็นหมอ”
เด็กชายผู้ใสซื่อตอบว่า ..
“เอ้า ก็เห็นบอกว่าเป็นหมอช่วยชีวิตคนได้ไม่ใช่เหรอ”
บางครั้งเราคงมาไกลเกินไป
จนลืมไปว่าจุดมุ่งหมายแต่แรกคืออะไร
มันถูกแปลเปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว
ความละอายใจจึงถูกหลงลืม
***********
“สะใจ”
หญิงสาวแต่งตัวแพงเวอร์
ได้ที่นั่งข้างคนแก่ท่าทางยากจนในเครื่องบิน
หล่อนเรียกหาพนักงานต้อนรับทันที
“ช่วยเปลี่ยนที่นั่งใหม่ให้ฉันหน่อย”
พนักงานตอบปฏิเสธอย่างนอบน้อมว่า
“ขอโทษค่ะ ที่นั่งชั้นนักท่องเที่ยวเต็มหมดทุกที่นั่ง”
หญิงสาวไม่ยอม
“ฉันคงรู้สึกอึดอัดที่ต้องนั่งข้างคนแก่ซกมกแบบนี้ไปตลอดทาง ฉันรับไม่ได้”
คนแก่เริ่มมองหน้าหญิงสาวด้วยสายตาฉงน
พนักงานตอบว่า
“ถ้างั้นขอเวลาไปปรึกษากัปตันสักครู่ค่ะ”
เวลาผ่านไปครู่ใหญ่
พนักงานผู้นั้นกลับมาพร้อมแจ้งให้ทราบว่า
“กัปตันบอกว่าที่นั่งชั้นหนึ่งเหลือว่างอยู่หนึ่งที่นั่ง
และอนุญาตให้ใช้ที่นั่งนั้นได้
เขาขอโทษที่จัดที่นั่งให้คุณผู้หญิงนั่งคู่กับ
บุคคลที่คุณไม่พึงปรารถนา ต้องขออภัยจริงๆ”
เมื่อได้ยินดังนั้น
หญิงสาวยิ้มและกำลังเตรียมตัวจะลุกขี้นจากที่นั่งของหล่อน
แต่พนักงานต้อนรับกลับยื่นมือเข้าไปประคองคนแก่
พร้อมพูดกับคนแก่ว่า
“กรุณาย้ายไปนั่งที่ในชั้นหนึ่งหน่อยค่ะ”
ผู้โดยสารทั้งลำปรบมืออย่างสะใจ
