อะไรที่ไม่ควรพูดอย่าพูด อะไรไม่ควรไม่ยุ่งอย่าไปยุ่ง อะไรไม่ควรตอแยอย่าไปตอแย อะไรไม่ควรโมโหอย่าโมโห เรียนรู้ที่จะแกล้งทำเป็นใบ้ แกล้งโง่ เป็นความสามารถชนิดหนึ่ง
และถือเป็นการบรรลุแบบหนึ่ง ดวงตา – แสร้งทำเป็นตาบอดถึงจะไม่ต้องน้ำตาไหล ปาก – แสร้งทำเป็นใบ้ถึงจะไม่ต้องมีปัญหา หู – แสร้งทำเป็นหูหนวกถึงจะไม่ต้องเจ็บปวด แสร้งโง่ถึงจะมีชีวิตอย่างผ่อนคลาย บางครั้งรู้มาก ไม่ใช่เรื่องดี เมื่อได้รู้ความจริง เจ็บปวดที่ใจ เมื่อกล่าวโกหกออกไป เย็นชาที่อารมณ์ คิดว่าเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่อาจแยกจาก จริงๆแล้วอาจเป็นแค่ชั่วขณะ แสร้งทำเป็นโง่ๆงงๆ ก็ถือเป็นความฉลาดอย่างหนึ่ง
ถ้าอยากยืนอยู่อย่างมั่นคงในสังคม บางครั้งก็ต้องแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินมองไม่เห็น อะไรไม่ควรพูดอย่าพูด อย่าไม่ควรยุ่งอย่ายุ่ง ไม่ควรโกรธก็อย่าโกรธ ตาต้องแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นน้ำตาถึงจะไม่ไหล หูต้องแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินถึงจะไม่เจ็บปวด คนเราแค่แกล้งโง่ก็จะผ่อนคลาย
แกล้งโง่ ไม่ใช่โง่จริงๆ เป็นเพียงการทำตัวโง่ๆงงๆ ไม่วางแผน แกล้งโง่เป็นการแสดงความใจกว้าง ไม่คิดแค้น ในสังคมสมัยนี้ คนเรามีจิตใจซับซ้อน
เหตุผล ถึงมีก็อย่าเถียงมากเกินไป เรื่องราว ไม่ต้องทำให้ชัดเจนเกินไป
เหตุผล มีมากก็ยิ่งทำลายความรู้สึก เรื่องราว ยิ่งชัดเจนก็ยิ่งเจ็บปวด
แกล้งโง่ ไม่ใช่ไม่มีขอบเขต ไม่ใช่ไม่มีหลักการ คิดคำนวณในใจ รู้อะไรถูกผิด ไม่เกลียด ไม่สร้างปัญหา ไม่ใช้อารมณ์ แกล้งโง่ ดูเหมือนไม่รู้เรื่อง แต่จริงๆชัดเจน ไม่พูดมาก ไม่ทำอะไรมากเกินไป ทำให้คนอื่นรู้สึกสะดวก ตัวเองสบาย ให้โอกาสคนอื่นไป เหลือทางให้ตัวเองเดิน
คนเรา ชัดเจนเกินไปก็ใช่ว่าจะดี ยิ่งคิดมาก ก็ยิ่งเหนื่อย ยิ่งเข้าใจ ยิ่งว้าวุ่น คนโง่มีความสุขแบบโง่ๆ ยิ่งชัดเจนยิ่งทุกข์ เข้าใจทุกอย่างแค่ในใจก็พอ ไม่จำเป็นต้องพูดออกมา ยิ่งรำคาญ ยิ่งชัดเจน ยิ่งเกลียดชัง
ถนนที่เคยผ่าน ถึงจะรู้ว่าสั้นหรือยาว เรื่องที่เคยผ่าน ถึงจะรู้ว่าสุขหรือเศร้า ของที่เคยซื้อ ถึงจะรู้ว่าจริงหรือปลอม เข้าใจเรื่องราว คุณก็จะโตขึ้น เห็นเรื่องหนึ่งชัดเจนคุณก็จะเปิดใจ เห็นเรื่องหนึ่งผิดไป คุณก็จะเก็บไว้ในใจ ผ่านเรื่องหนึ่งไป คุณก็จะโตขึ้น เก็บไว้ในใจ คุณก็จะปวดหัว วางลงคุณก็จะผ่อนคลาย แกล้งโง่บ้างนิดๆหน่อยๆ คุณก็จะมีความสุขได้ง่ายๆขึ้น
การบรรลุขั้นสุดของชีวิตก็คือ : แกล้งโง่! เรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ผ่านไปได้ก็พอ ใครจริงใครปลอม ใครฉลาดใครโง่ รู้ชัดในใจก็พอ ใช่ก็ได้ ไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร รวมกันก็ดี แยกกันก็ได้ ใจสำคัญที่สุด
