ควรทำอย่างไร เมื่อต้องอยู่ร่วมในสังคมกับคนที่เราเกลียด
เกลียดก็อย่าไปมอง ไม่ชอบก็อย่าไปดู
หากไม่ใส่ใจคนอื่นเกินไป ก็ไม่มีใครมาทำร้ายจิตใจเราได้
ชีวิตเราในแต่ละวัน… อาจต้องพบเจอผู้คนมากมาย
และ คนที่เราพบ อาจเป็นคนที่ไม่ชอบหน้า ไม่ถูกชะตา
คนเหล่านี้… อาจเป็นต้นเหตุให้เราอารมณ์เสีย
โกรธ หงุดหงิด อิจฉา ซึ่งเป็นอารมณ์ด้านลบของจิตใจ
บางครั้งก็มากจนเกินจะทนไหว อยากจะหนีไปให้ไกล
แต่หากเราลองตรองดูดีๆ บุคคลต่างๆที่เราพบเจอ
ไม่ได้มีใครเลวร้ายจนเกินจะพูดคุยด้วยดี
แต่ เป็นเพราะเราเก็บเอาความเลวร้ายหรือพฤติกรรม
ด้านลบของเขามาใส่ใจ ปรุงแต่งมากจนเกินไป
จนมองข้ามสิ่งดีๆ ที่เขาเหล่านั้นมีอยู่
หากเรา… ยิ่งเกลียดยิ่งเฝ้ามองยิ่ง ไม่ชอบยิ่งจับผิด
เฝ้ามองพฤติกรรมของเขา แบบนี้ เรานั้นแหละที่ไม่ปกติแล้ว
ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็ อยากรู้ อยากเห็น ไปทุกสิ่ง
พอได้รู้ ได้เห็น ก็รู้สึกขัดหูขัดตา ชวนให้หงุดหงิด
หากเห็นเขาทำดี ก็คอยจับผิดว่าสร้างภาพหรือป่าว
เขาคงเป็นคนที่ไม่ใช่ในสายตาของคุณ
ซึ่งคุณก็อาจเป้นคนไม่ใช่ในสายตาของใคร… เหมือนกัน
คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิด… แล้วท้ายที่สุดก็เป็นที่เราเอง
ที่รู้สึกฟุ้งซ่าน หงุดหงิดไม่สบายใจ กับการกระทำของเขา
หากอยากอยู่อย่างสบายใจ อยากมีชีวิตที่สงบสุขมาก
ต้องฝึกใจ เลิกเผือก เลิกมอง รักษาระยะห่างเท่าที่เราสบายใจ
เรียนรู้ที่จะ ไม่ใส่ใจคนอื่นจนเกินไป
เกลียดก็อย่าไปมอง ไม่ชอบก็อย่าไปดู
หากไม่ใส่ใจคนที่อื่นจนเกินไป ก็ไม่มีใครมาทำให้เราหงุดหงิดได้
ลองท่องไว้… ไม่โกรธ ไม่เกลียด และ ไม่เฉียดเข้าไปใกล้
