เวลาหิวจนตาลายนี่มันปวดใจจริงๆนะ เพราะของกินมันชอบมาแกะยากตอนนั้นทุกที กว่าจะแกะได้ หมดความอยากกินไปแล้วซะงั้น มันน่าอารมณ์เสียชะมัด Gangbeauty ประสบปัญหานั้นบ๊อยบ่อย หิวแล้วไม่ได้ดั่งใจเนี่ย เป็นตลอด โดยเฉพาะของที่กำลังจะพูดถึงต่อไปนี้ เชื่อได้เลยว่า 90% ต้องเคยมีปัญหา!
น้ำเปล่า
เปิดไม่ออก เปิดยังไงก็เปิดไม่ออก อยากจะแกะแล้วราดน้ำลงหัวดับร้อนสวยๆ แบบนางแบบ แต่ก็แกะไม่ออกค่ะคุณผู้ชม พอหันไปยกให้พวกผู้ชายแกะให้ ก็หาว่าเรากระแดะบ้าง สำออยบ้าง อ่อยบ้าง อยากบอกพวกนายเหลือเกิน ว่าให้แหกตาดูบ้าง ฝามันเล็ก บาง ขวดน้ำก็อ่อนยวบยาบ ใครจะไปเปิดออก!
เยลลี่
ขนมกัมมี่หลากสีที่กินกันมาตั้งแต่รุ่นพ่อ ก็แกะยากมาตั้งแต่รุ่นพ่อนั่นแหละ แกะทีไรมันต้องมีปัญหาให้วุ่นวายทุกที โดยเฉพาะไอ้เปลือกตรงริมฝา ที่มันชอบหลุดขาด แล้วเหลือไว้แค่ตรงกลาง ทางแก้แบบใกล้ตัวที่สุดก็มีแต่ต้องใช้ฟันเฉาะ แล้วผลเป็นยังไง น้ำกระจาย เปื้อน เหนียวไปอีก!
ซอสมะเขือเทศ
ซองซอสน้อยๆ ที่เปรียบเสมือนรสชาติหลักของอาหารสมัยนี้ ขอบอกเลยว่าแกะยากโคตร ขนาดว่ามีแง่ง มีแฉกริมซองมาให้แล้วนะ ยังไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย เพราะซองมันลื่นมาก บางยี่ห้อมีรอยประมาให้บนซอง แต่ฉีกทีไรก็ไม่เคยตรงรอยประของมัน คำถามคือเพื่อ….?
บะหมี่กึ่งสำเร็จรูป
ของกินที่หิวเมื่อไหร่ก็แวะมาได้เสมอคงหนีไม่พ้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปมากมายหลายรสชาติ แกะซองมาง่ายดาย แต่ไอ้ที่ไม่ง่ายคือซองเครื่องปรุงนี่แหละค่า ทั้งลื่นทั้งเหนียว แถมยังซองกระจิ๊ดเดียว ถ้าฉีกได้ก็โชคดีไป แต่ส่วนใหญ่ที่โชคร้ายคือเครื่องปรุงข้างในกระฉอกออกมาข้างนอกหมดแล้ว เปื้อนไปหมด อดกินอีก
หนังยางแดงแสลงใจ
สั่งข้าวกล่อง ต้องมีแถมพริกน้ำปลา เปิดกล่องมาว้าว น่ากินจริงๆ แต่ก็ต้องมาหมดอารมณ์กินก็ไอ้ตอนแกะหนังยางถุงพริกน้ำปลานี่แหละ แน่นมากกกกกก ครั้นจะกัดตูดก็ไม่ได้ เค็มเต็มปาก ได้แต่พยายามแกะจนกว่าจะเสร็จ แกงถุงตามตลาดก็พอกัน หนังยางปมแม่ค้านี่คลายออกยากมาก บางร้านพีคกว่า ใช้ที 2 เส้น แล้วฉันจะได้กินไหมมมม
น้ำเปล่าแก้วพลาสติก
ขวดน้ำมันเปิดยาก เปลี่ยนมากินน้ำเปล่าแบบแก้วพลาสติกสำเร็จรูปแทน แต่ก็มีปัญหาอีก พลาสติกแงะไม่ได้ จิ้มหลอด หลอดก็หัก หรือถ้าจิ้มหลอดลงไปได้ แต่เผลอออกแรงมือตอนเกร็งไม่ให้จิ้มหลอดแรง น้ำแตก กระจาย! สุดท้ายต้องมานั่งแงะฝามันออกเพื่อให้ได้กินน้ำ บางคนถึงขั้นดูดตรงจากรูที่หลอดจิ้มไว้ไม่สำเร็จนั่นแหละ ลำบากเกิ๊น
น้ำอัดลมกระป๋อง
หูกระป๋องเป็นอะไรที่แกะยากมาก ยากแบบโคตรยาก ชีวิตจริงมันไม่เห็นเปิดง่ายแบบในโฆษณาที่แป้กเดียว จบ เดี๋ยวห่วงหลุดบ้าง เล็บหักบ้าง คือจะให้กินยังไง ถามหน่อย
ซอสปรุงรสทั้งหลาย
จะปรุงหมูปรุงไก่สักหน่อย ซื้อเครื่องปรุงมาใหม่ก็ต้องแกะ เปิดฝาชั้นแรกมา อ้าว ต้องแกะอีกชั้น พองัดไอ้หูพลาสติกเพื่อจะเปิดฝาให้ออกไป ดันห่วงขาด! คือมันเปราะบางเกินไปมั้ย สุดท้ายต้องจบลงตรงที่เอามีดจิ้ม ไหนล่ะความสะดวก
จูปาจุ๊บส์
ขนมหวานราคาประหยัด อมได้นาน ยิ้มได้เพลิน แต่กว่าจะได้กินนี่มันทรมานมาก! เปลือกนี่แกะยากยิ่งกว่าอะไรดี อุตส่าดีใจ แกะกระดาษห่อลูกอมชั้นนอกได้ ดันมาเจอกับด้านในอีกชั้นนึง บอกเลยว่าทำเอาปวดนิ้ว สุดท้ายต้องพึ่งฟันมาช่วยแกะ ไม่งั้นคงไม่ได้กิน!
จริงๆมีอีกหลายอย่าง แต่ขอบ่นแค่นี้พอ!
