โลกนี้มี “คนเก่ง” มากมาย
และคนเก่งที่ “ไม่ประสบความสำเร็จ” ก็มีไม่น้อย
เพราะ.. เอาแต่เดินชนกำแพง
คิดว่า “ข้าเก่ง” “ข้าแน่” “ทุกคนต้องยอมข้า”
เป็นคนเก่งนั้น “เป็นเรื่องที่น่ายินดี” แต่แค่ “เก่ง” มันยังดีไม่พอ
ต้องรู้จัก “วางตัว” ด้วย
ชีวิตคน .. ย่อมมี “อุปสรรค”
บางที.. ต้องเลี้ยวบ้าง อ้อมบ้าง
ขอแค่.. เป็นทางอันถูกควร
อ้อมบ้าง .. ก็ไม่เห็นเสียหาย
โบราณว่า? ขุนเขาตั้งอยู่ไม่เปลี่ยน .. ก็ให้เปลี่ยนเส้นทาง
เส้นทางไม่เปลี่ยนแปลงตามนักเดินทาง
นักเดินทางต้องรู้จักเลือกเดินเอง
น้ำ? สามารถไหลไปรวมกันจนเป็น.. มหาสมุทรได้ก็เพราะ..
สามารถหลบหลีกอุปสรรค
รู้จักลดเลี้ยวรู้จัก อ่อน แข็ง ตามสถาณะการณ์
คนเก่ง จะกลายเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่ได้
บางครั้งก็ต้องรู้จักทำตัวให้เหมือนน้ำ
ความจริงของชีวิต
โลกนี้มีความไม่ยุติธรรมอยู่มาก
ไม่ต้องคิดที่จะเปลี่ยนแปลงมัน
สิ่งที่คุณควรทำก็แค่อยู่กับมันให้ได้
แล้วรู้จักใช้ประโยชน์จากมันให้เป็น
โลกไม่สนเกียรติหรือศักดิ์ศรีของคุณ
คนอื่นก็ดูแค่ความสำเร็จที่คุณมี
ก่อนที่คุณจะประสบความสำเร็จ
อย่าเรียกร้องให้ใครๆต้องให้เกียรติคุณ
เพราะยิ่งคุณแสดงออกเท่าใด
ก็ยิ่งไม่เกิดประโยชน์ใดๆสำหรับคุณเลย
คุณเรียนจบแค่มัธยมคุณไม่มีทางเป็น CEO
นอกเสียจากคุณจะคว้าตำแหน่งCEOมาไว้ในมือ
เมื่อนั้น ไม่มีใครสนใจหรอกว่าคุณจบแค่มัธยม
ในขณะที่คุณเผชิญกับความยุ่งยาก
ที่คนอื่นสร้างขึ้น อย่าได้ปรักปรำกล่าวโทษ
คุณต้องยืนหยัดขึ้นอีกครั้ง
และเริ่มต้นใหม่เสมอทุกครั้งที่ล้มลงไป
อย่านินทาคนอื่นลับหลัง
โดยเฉพาะการด่า ลูกน้อง เพื่อนร่วมงาน
เถ้าแก่ หรือ เจ้านาย ลับหลัง ว่า?
ใจดำ ไร้ศักยภาพ ฯลฯ
เพราะมันจะกลายเป็นตัวถ่วง
และหลุมขรุขระของคุณในทันทีที่พูด
