คนชอบอวดคือคนที่เหนื่อยที่สุดในโลก
อวดรวย? ไม่ได้ทำให้ชีวิตดีหรอกขึ้นนะ
แต่เป็นการโชว์ให้คนอื่นดู เพื่อส่งเสริมอัตตาตัวตนให้มากขึ้น
เลิกอวดรวย อวดเก่ง อวดดี อวดฉลาด อวดนั่นอวดนี่ได้แล้ว
คนที่อิ่มในตัวเอง ไม่จำเป็นต้อง พูดบอกใคร ว่าฉันอิ่ม
แต่คนที่ขาดต่างหาก ต้องอวด เพื่อสร้างกำแพงปิดกั้นไว้
ไม้ให้คนอื่นรู้ว่าฉันขาด ฉันมีไม่พอ ฉันอายที่จะให้คนอื่นรู้ความจริง
ในทางจิตวิทยา จึงบอกว่า ใครชอบอวดอะไร
ลึกๆ คือ เขาขาดสิ่งนั้น หรือเคยขาดสิ่งนั้น มาก่อน
ในทางพุทธศาสนา ท่านเห็นตรงกัน
อวด คือ การแสดง โอเว่อร์ เกินกว่าที่เป็นจริง
มันเป็นการส่งเสริม อัตตา ตัวตน อย่างที่บอกไป
ยิ่งอวดมาก? ในใจจะเหมือนมีพายุที่ไม่มีวันสงบซักที
ความสุขปลอมๆ คือ ได้รู้สึกเหนือกว่าใครซักคนในช่วงเวลาสั้นๆ
หลังจากนั้นความว่างเปล่า จะเข้ามาแทนที่ความสุขปลอมๆ
ในการซื้อสิ่งของต่างๆที่ไม่ได้จำเป็นต่อชีวิต ที่ไม่ได้ต้องการจริงๆ
มาแค่เพื่ออวด เพื่อบ่งบอกให้คนอื่นเห็นว่าเขามีฉันก็มีได้เหมือนกัน
มีคำกล่าวที่ว่า? “หากคุณซื้อแต่สิ่งของที่ไม่จำเป็นเข้ามา
อีกไม่นานคุณจะต้องขายสิ่งที่จำเป็นออกไป”
ลองถามใจตัวเองดู ไม่เหนื่อยหรือยังไง เก่งได้ แต่ อย่าอวดเก่ง
ภูมิใจได้ แต่อย่าให้มากถึง ขนาดหลงตัวเอง
เพราะความหลงตัวเองนั้นทำให้คนเก่ง พลาดมานักต่อนักแล้ว
ยิ่งคิดว่าตัวเองดีเลิศเท่าไหร่ ก็ยิ่งมีโอกาสสูงที่เราจะมองไม่เห็นคนอื่น
นี่คือเรื่องจริง? ถ้าเรามองโลกแบบตรงไปตรงมา
ก็จะเห็นว่า แทบจะเป็นไปไม่ได้ที่คนหลงตัวเองจะไม่คิดดูถูกคนอื่น
แล้วนิสัยดูถูกคนอื่นก็จะนำมาซึ่ง นิสัยที่ชอบเปรียบเทียบ
เมื่อนิสัยชอบเปรียบเทียบมาถึง คราวนี้มันก็จะพานิสัย
ที่ชอบตัดสินคนอื่นติดมาด้วย คนนั้นก็ไม่ดี คนนี้ก็ไม่ฉลาด
ทำแบบนั้นไม่ดี ทำแบบนี้ก็ไม่เข้าท่า คนหลงตัวเอง จะเริ่มเปลี่ยนตัวเอง
ให้กลายเป็น เทวดาน้อยๆ ผู้ไม่เคยทำอะไรผิด
เริ่มติดกับความเก่ง ของตนเอง เริ่มติดกับความสำเร็จที่มีอยู่
เริ่มทำตัวเป็น คนธรรมดาที่ ไม่สำคัญไม่เป็น
ทั้งหมดนี้ส่งผลไม่ดีต่อ มิตรภาพ และ ความสุขในชีวิต
อันที่จริงแล้วยิ่งเป็นคนเก่งเท่าไหร่ ยิ่งต้องมีความอ่อนน้อมถ่อมตนเท่านั้น
ความอ่อนน้อมนี่เองจะสามารถถ่วงน้ำหนักทำให้เท้าของเราให้ติดดิน
รวมความแล้วว่า? การเห็นคุณค่าของตัวเองไม่ผิด
แต่อย่าให้มันลุกลามถึงขนาดทำให้เรากลายเป็น คนหลงตัวเอง
เพราะคนหลงตัวเอง ก็คือ คนแพ้ตัวเอง
คนที่แพ้ตัวเอง ก็คือ คนที่แพ้ทุกสิ่งทุกอย่าง
