คน “ขี้อิจฉา” บางทีก็น่าสงสาร
เพราะต่อให้ชีวิตดีแค่ไหน
ก็หาจุด “พอใจ” ไม่เจอ
บางคนมี “ด้านมืด”
บอกใครไม่ได้
จึงพยายามสร้าง “จุดเด่น”
เพื่อกลบ “ปมด้อย”
เพราะตีค่าตัวเอง “ต่ำ”
จึงพยายามทำตัว “สูงส่ง”
แต่เจ็บปวดทุกครั้ง
ที่เห็นใครมี
ในสื่งที่ตัวเองขาด
คนขี้อิจฉาชอบเปรียบเทียบ
เสพติดการ “แข่งขัน”
รู้สึกดีถ้าได้อยู่เหนือใคร
บางคนใช้ความมั่นใจ
ปิดบังความอ่อนแอ
เพราะกลัว “พ่ายแพ้”
จึงกล้า “แลก” ทุกอย่าง
แต่สุดท้ายคนขี้อิจฉา
ก็ไม่เคยได้ดีกว่าใคร
เพราะยิ่งอยาก “ชนะ”
ยิ่ง “แพ้!”
คนตั้งใจ ใคร่อิจฉา น่าสงสาร ใจทรมาน เพราะพาลผิด พิษอิจฉา
ความอิจฉา จะเผารน จนปัญญา ยิ่งอิจฉา ยิ่งเขลาโง่ โมหะบัง
คนไม่ถูก ใครอิจฉา หาที่ไหน? คนใจร้าย ไม่ใฝ่ดี ไร้ที่หวัง
จ้องอิจฉา คนได้ดี มีบุญยัง บุญไม่สร้าง ยังอิจฉา น่าละอาย
อย่าใส่ใจ ในคนพาล มารอิจฉา เป็นเพราะว่า เรามีดี ได้ดีหลาย
เขาอิจฉา ว่าเราดี จงดีดาย ปล่อยเขาฉาย ใครอิจฉา ฆ่าความดี
แต่ระวัง ในบางคน กมลมุ่ง ซุ่มทำยุ่ง ให้เราสูญ สมบูรณ์ศรี
คอยป้องกัน แก้ปัญหา ธรรมาวิธี ด้วยใจดี ที่ถี่ถ้วน ครวญใคร่เทอญ
