เฉยๆ… แล้วทุกข์ จะไม่เกิด
คนที่อยู่กับตัวเองเป็น คือคนที่มีความสุขได้โดยไม่ต้องพึ่งพาใคร
หลายๆ คนเดี๋ยวนี้ที่เห็นทุกข์กันมากๆ เพราะอยู่กับตัวเองไม่เป็น
แต่เอาความคาดหวังทั้งหมดไปฝากไว้กับคนที่ไม่เห็นค่า
คนที่มีความสุขที่สุด คือ… คนที่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร
คือ… คนที่รู้ว่าจะทำยังไงให้ตัวเองและคนรอบข้างมีความสุข
คือ… คนที่แม้จะมีเรื่องเศร้า เขาก็เลือกจะมองด้านอื่นที่ดีๆในชีวิต
เฉยๆ นิ่งๆ อยู่กับตัวเองให้เป็น แล้วทุกข์จะไม่เกิด
ความทุกข์ไม่ได้ดับไปจากการที่เราไปทำไปแก้สิ่งที่ทำให้เราเกิดทุกข์ ถ้าเราไปแก้ที่ความต้องการ ต้องการแบบนั้น ต้องการแบบนี้ ต้องได้แบบนี้ถึงจะมีความสุข แบบนี้ไม่ใช่ หากแต่ว่าเราหยุดความอยากได้ เราปล่อยให้สิ่งที่เราอยาก เป็นอะไรก็เป็นไป ยอมรับในความเป็นไปของสิ่งต่างๆ จะไปก็ไป จะอยู่ก็อยู่ จะไม่มาอยากให้อยู่หรืออยากให้ไป
ใจก็จะไม่ทุกข์ ใจก็ดับทุกข์ได้ เพราะใจเห็นด้วยปัญญา ว่า… เขาจะไปก็ไปห้ามเขาไม่ได้ เขาจะอยู่ก็ไปห้ามเขาไม่ได้ เขาจะด่าก็ห้ามเขาไม่ได้ เขาจะชมก็ห้ามเขาไม่ได้ นี่เรามองไม่เห็นตัวนี้ พอใครด่าขึ้นมาปั๊บนี่ ขึ้นเลย พอใครชมปั๊บนี่ ขึ้นเหมือนกัน
ขึ้นอีกทาง ลอย ลอยขึ้นไปบนฟ้า ยิ้มแป้น พอใครด่าปั๊บก็หน้าคว่ำหน้างอ เพราะอยากให้เขาไม่ด่า อยากให้เขาชม แต่ถ้าเข้าไปถึงข้างในแล้วจะรู้ว่า อยากไม่ได้ อยากให้เขาชมก็ไม่ได้ อยากให้เขาไม่ด่าก็ไม่ได้ ต้องเฉยๆ ต้องเฉยๆ แล้วทุกข์จะไม่เกิด เขาด่าก็เฉยๆ เขาชมก็เฉยๆ ทุกอย่างก็เหมือนกัน
เงินทองก็อยากไม่ได้ อยากให้มาก็ไม่ได้ อยากให้อยู่กับเราไม่จากเราไปก็ไม่ได้ เวลามันจะมามันก็มา เวลามันจะไปมันก็ไป เราต้องเฉยกับการมากับการไปของมัน ถ้าเราไม่เข้าข้างในเราจะเฉยไม่ได้ ถ้าใจเราเข้าข้างในแล้วเราจะเฉยได้ เพราะใจเราสงบใจเรามีความสุข
เราไม่ต้องใช้เงิน เราไม่ต้องใช้คนนั้นคนนี้มาให้ความสุขกับเรา เขาจะไปก็ไป เขาจะมาก็มา เรามีความสุขเท่าเดิม เรามีความสุขจากอัปปนาสมาธิ จากความสงบของใจ ที่เป็นความสุขกว่าความสุขที่เราได้จากเงินทอง ความสุขที่เราได้จากคนนั้นคนนี้ ความสุขที่ได้จากยศฐาบรรดาศักดิ์ ความสุขที่ได้จากคำสรรเสริญเยินยอ มันสู้ความสุขที่ได้จากความสงบไม่ได้
