วันนี้เรามีบทความดีๆ มานำเสนอค่ะสำหรับ “อย่าหลงตน อย่าลืมตัว” วันนี้มั่งมี วันข้างหน้าอาจเป็นขอทาน
ชีวิตของคนเรานั้นเต็มไปด้วยความไม่แน่นอนเสมอ สิ่งที่เราจะต้องทำก็คือการใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาทและมีสติ รู้ตัวเองอยู่เสมอในการทำสิ่งต่างๆ เพราะ “อย่าหลงตน อย่าลืมตัว” วันนี้มั่งมี วันข้างหน้าอาจเป็นขอทาน ว่าแล้วเราไปอ่านบทความดีๆ ที่จะเป็นแนวคิดในการดำเนินชีวิตให้กับคุณกัน
เมื่อตอนที่นก ยังมีชีวิตอยู่?มันจะกินมดเป็นอาหาร
แต่เมื่อมันตาย.. มันก็จะถูกมดกินเป็นอาหารเช่นกัน
ต้นไม้หนึ่งต้น สามารถทำเป็นไม้ขีดไฟได้เป็นล้านๆ ก้าน
แต่ไม้ขีดไฟเพียงหนึ่งก้าน ก็สามารถเผาต้นไม้ได้เป็นล้านๆ ต้นเช่นกัน
จงอย่ามองข้ามคนที่ด้อยกว่า เพราะหลงตัวเองว่ายิ่งใหญ่
อย่ามองข้ามลูกค้ารายเล็ก ไม่เห็นคุณค่าของพวกเขา
เพราะสักวันหนึ่งเขาอาจเป็นลูกค้ารายใหญ่ของเราก็เป็นได้
อย่าคิดว่าเราแข็งแรงไม่มีวันป่วย เพราะอายุยังน้อย
โลงศพไม่ได้มีไว้ใส่คนแก่แต่มีไว้ใส่คนตาย
อย่าคิดว่าฉันรวย ใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือย
สักวันเงินเพียง 1 พัน อาจมีค่ามากมายในวันตกอับก็ได้
ไม่มีอะไรแน่นอนในชีวิต ใหญ่ได้ก็เล็กได้
รวยได้ก็จนได้ แข็งแรงได้ก็ป่วยได้ เกิดได้ก็ต้องตายได้
ทุกคนไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ท่องจำให้ขึ้นใจ “อย่าหลงตน อย่าลืมตัว”
และที่สำคัญ “ข้าจะไม่ประมาท” กับชีวิตอีกต่อไป..
จะยุ่งมากเพียงใดก็ต้องดูแลตัวเองให้ดี
ท่านว.วชิรเมธี กล่าวว่า
พระพุทธองค์ทรงสอนให้เราหมั่นระลึกถึงความตาย ไม่ใช่เพื่อจะให้กลัวตายแต่เพื่อที่จะให้เรารู้จักที่จะดำรงชีวิตอยู่ในปัจจุบันขณะอย่างดีที่สุด
หัวใจของการดำรงชีวิตอยู่อย่างดีที่สุดก็คือ การดำรงชีวิตอยู่ด้วยความไม่ประมาท
ไม่ประมาทในอะไรเล่า?
1. ไม่ประมาทในชีวิต ว่าจะยืนยาว
2. ไม่ประมาทในวัย ว่ายังหนุ่มสาว
3. ไม่ประมาทในสุขภาพ ว่ายังแข็งแรง
4. ไม่ประมาทเวลา ว่ายังมีอีกมาก
5. ไม่ประมาทในธรรม ว่าเอาไว้ก่อนวันหลังค่อยสนใจ
ใครก็ตามประมาทในเหตุทั้ง 5 ประการนี้ มักต้องมานั่งเสียใจทุกครั้ง เมื่อบุคคลอันเป็นที่รักต้องมาพลัดพรากจากไป หรือหากตัวเองจะต้องตายขึ้นมาบ้าง ก็มักจะบ่นเพ้อด้วยความเสียดายว่า “รู้อย่างนี้ทำดีไปตั้งนานแล้ว”
ดังนั้น หากเราไม่อยากเสียใจ ไม่อยากพลาดวันเวลาสำคัญของชีวิตก็ควรหมั่นเจริญมรณัสสติอยู่เสมอ เพราะเมื่อเราใช้ชีวิตดังหนึ่งความตายกำลังกวักมือเรียกอยู่ข้างหน้าทุกขณะจิต เราจะตระหนักรู้ว่าชีวิตมีค่าแค่ไหน มารดร บิดา สามี ภรรยา ลูกแก้ว เมียขวัญสำคัญเพียงไรสุขภาพเป็นสิ่งจำเป็นเพียงไร และทรัพย์สินศฤงคารอำนาจราชศักดิ์เป็นเพียงสิ่งสมมุติมายาเพียงชั่วคราวอย่างไร
ความตายจะเป็นดั่งระฆังแห่งสติที่เตือนให้เรากลับมาดำรงอยู่กับความจริงและอยู่กับสิ่งที่เป็นแก่นสาร ทิ้งสิ่งที่เป็นเปลือกหรือหัวโขนของชีวิตอย่างรู้เท่าทัน
เมื่ออยู่เบื้องหน้าของความตาย อะไรๆในโลกก็กระจิริดไปเสียทั้งหมด
เราระลึกถึงความตายเพื่อเข้าใกล้ชีวิตที่มีแก่นสารที่สุด ดำรงอยู่อย่างคนที่ตื่นตัวและตื่นรู้ที่สุด ฉะนั้น การระลึกถึงความตายแล้วเศร้าหมอง หดหู่ จึงไม่ใช่มรณานุสติที่ถูกต้อง
ที่ถูกคือ พอระลึกถึงว่าตนจะต้องตายในวันหนึ่ง จิตจะตื่นขึ้นมาตระหนักรู้ถึงสัจธรรม แล้วเร่งรีบกระทำแต่กรรมดี ใช้ชีวิตนี้อย่างคุ้มค่าที่สุด นี่ต่างหากคือสัมมาทิฏฐิ (ความเข้าใจที่ถูกต้อง) และสัมมาปฏิบัติ (พฤติกรรมที่ถูกต้อง) อันเป็นผลโดยตรงจากการเจริญมรณานุสติ
อวสฺสํ มยา มริตพฺพํ – วันหนึ่งเราจะต้องตาย
ชีวิตํ อนิจฺจํ – ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง
มรณํ เม ชีวิตํ – ความตายของเราเป็นของเที่ยง
ตระหนักรู้สัจธรรมอย่างนี้แล้ว พึงดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาท ความชั่วต้องรีบหนี ความดีต้องรีบทำ เพราะหากทำความดีช้าไป ผิว์ความตายมาพราก ก็จะมีแต่ความเศร้าและความเสียใจติดค้างไปตราบนานเท่านาน
แต่สำหรับบุคคลผู้ตื่นอยู่ หมั่นเจริญมรณานุสติอยู่เนืองๆ ดำรงชีวิตด้วยความไม่ประมาท ครั้นความตายมาถึงเข้า ย่อมไม่วิโยคตกใจ พร้อมเผชิญต่อความตายดังหนึ่งคนงานยืนรอเวลาเลิกงานด้วยใจยินดีปรีดา มาถึงเมื่อไรก็พร้อมไปเมื่อนั้น
