1. ไม่โทษพ่อแม่ว่าไร้ความสามารถ
บอกเลยว่าไม่มีใครเก่งไปซะทุกเรื่องหรอกนะ และไม่มีใครสามารถทำได้ทุกเรื่องด้วยความสมบูรณ์แบบ พ่อแม่ก็เช่นกัน พ่อแม่นั้นคือผู้ให้กำเนิดชุบเลี้ยงเราจนเติบใหญ่ ไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยที่จะผ่านมาจนถึงตัวเรา โตมาได้จนถึงทุกวันนี้ คำพูดที่เราพูดออกไป ต่อให้ฝีเท้าของม้าวิ่งเร็วมากแค่ไหน ก็มิอาจย้อนคำพูดนั้นกลับมาได้ จะพูดจะจาอะไรจะต้องคิดก่อนพูดเสมอ อย่าให้เป็นตราบาปในชีวิตคุณเลย
2. ไม่โทษพ่อแม่ว่าจู้จี้จุกจิก
ตัวพ่อแม่เองนั้นเกิดมาก่อนเรา มีประสบการณ์มากกว่าเราเป็นไหนๆ อย่าพยายามใช้คำพูดหรือตะคอกใส่ท่าน เมื่อท่านจ้ำจี้จ้ำไชให้เรากินข้าว หรือพยายามบอกกล่าวให้เราใส่เสื้อผ้าหนาๆ ให้ใส่หมวกกันน็อคเวลาขี่รถออกไปข้างนอก ให้เรากลับบ้านเร็วๆอย่าทะเหลทะไหล สิ่งเหล่านี้ถ้าหากเขาไม่ได้รักเราเขาจะไม่พูดกับเราเลย พ่อแม่จะไม่มีทางสู้ที่กับคนที่ไม่ใช่ลูกใช่หลานของเรา คุณว่าจริงหรือไม่
3. ไม่โทษพ่อแม่ที่ท่านบ่นว่า
สิ่งที่พ่อแม่พร่ำบ่น ก็เพราะว่าตัวเรานั้นทำไม่ดี ที่บ่นเพราะว่าอยากให้ตัวเราทำดี มีอนาคตที่ดีที่สดใสกว่าตัวท่าน ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่รักลูกของตัวเองหรอก ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่อยากให้ลูกของตัวเองเจริญก้าวหน้าหรอก ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่อยากให้ลูกของตัวเองเป็นอภิชาตบุตร เป็นคนที่เก่งกล้าสามารถของตนเอง
4. ไม่โทษพ่อแม่ว่าชักช้า
ยามใดที่พ่อแม่ของเราแก่ชราลง พูดได้อยากด่าทอว่าท่าน อย่าพูดว่าตัวท่านชักช้าทำอะไรยืดยาด หากเรายังไม่เคยได้เป็นพ่อแม่คน เราจะไม่มีทางรู้เลยว่า พ่อแม่ของเรานั้นจะต้องใช้ความรักความอดทนมากเพียงใด ในการสอนเราให้เราเติบโตมาจนถึงทุกวันนี้ สอนให้เรากินข้าวกินน้ำ อาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน สารพัดที่เขาสอนเรา ทำเพื่อตัวเรามาตั้งแต่ต้นแต่อ้อนแต่ออด หากวันหนึ่งพ่อแม่ของเราชราลง กำลังวังชาที่ท่านเคยมีก็เริ่มเสื่อมถอย โปรดจำไว้ว่า คุณเห็นพ่อแม่ของคุณในวันนี้ ตัวคุณเองก็จะเห็นตัวคุณเองในวันข้างหน้า ในเรื่องของกตัญญูจะต้องรีบลงมือทำตั้งแต่วันนี้
5. ไม่โทษพ่อแม่ยามท่านป่วยไข้
ไม่ว่าตัวพ่อแม่ของท่านจะยุ่งเพียงใด จะนอนดึกมากเพียงใด ฝนตกแดดออกมากน้อยแค่ไหน พอเราเจ็บไข้ตัวท่านเองจะละทิ้งหน้าที่การงานโดยทันที จะพาเราไปหาหมอจะดูแลเราให้หายป่วยหายไข้ ลูกมาก่อนเสมอ ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อดูแลลูกได้ วันใดที่พ่อแม่เจ็บป่วย ใยทำไมลูกไม่ดูแล หรือเราจะเป็นจำนวนบุคคลหนึ่งที่สังคมตราหน้าว่าอกตัญญูเพิ่มอีก 1 คน
