ฉันเป็นคนหนึ่งที่เคยทุกข์หนัก
ทุกข์หนักได้ แต่ก็สุขได้ ด้วยดวงตาเห็นธรรม
ฉันเป็นคนหนึ่งที่เคยทุกข์หนัก ทุกข์แบบสาหัส กับปัญหา และอุปสรรคทุกเรื่องที่เข้ามาในชีวิต ตั้งแต่เด็กก็มีปัญหา เรื่องเรียนที่ด้อยกว่าญาติพี่น้อง หรือแม้แต่เพื่อนข้างบ้าน โดนเปรียบเทียบสารพัด จนอยากหนีไป ต า ย เอา ด า บ หน้าอยู่หลายครั้ง แต่เพราะรู้จักตัวเองดีพอว่าใจไม่กล้า เอาตัวเองไม่รอด อยู่กับความทุกข์แบบนั้นมาเรื่อยๆ จนกระทั่งเรียนจบมาได้
พอต้องมามีชีวิตเป็นของตัวเองอย่างจริงจัง ก็รู้เลยว่าที่อยู่มาได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะครอบครัว ถึงจะโดนเปรียบเทียบบ้าง ถูกด่าบ้าง น้อยใจบ้าง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ บ า ด เ จ็ บ ส า หั ส เหมือนที่เป็นอยู่นี้ ตอนนี้แค่เจออะไรนิดๆ หน่อยๆ ก็ทำให้โซซัดโซเซ เ สี ย ศูนย์ไปพักใหญ่กว่าจะประคองตัว ประคองใจให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ก็ใช้เวลาอยู่นาน
พอทุกข์หนักเข้า หนทางเดียวที่เราทำได้ก็คือ ตะเกียกตะกายหนีทุกข์ ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองพ้นทุกข์ พอหนีไม่พ้นก็ฟูมฟายจะเป็นจะ ต า ย จนต้องถามตัวเองบ่อยๆ ว่าทำไมเราถึงเป็นทุกข์ได้ง่ายขนาดนี้ ทำไมถึงเปราะบางขนาดนี้ เจออะไรก็เจ็บปวดมากกว่าคนอื่น ซึ่งลองมาคิดดูแล้ว เราไม่จำเป็นต้องทุกข์ขนาดนั้นก็ได้
เพราะสิ่งที่เราเจอก็ไม่ได้หนักหนาสาหัสไปกว่าคนอื่นสักเท่าไหร่ จากนั้นเราก็หันมาถามตัวเองมากขึ้นว่าทำไมเราถึงรับมือกับความทุกข์ไม่ได้ ทนความเจ็บปวดไม่ได้ ทำไมเราไม่มีภูมิต้านทานอะไรๆ ในชีวิตเลย
คำตอบที่ได้ก็คือ
เพราะเราขาดสติ เจออะไรก็เก็บทุกอย่างไว้กับตัว ไม่ว่าจะปัญหา อุปสรรค หรืออะไรก็ตาม ทำให้เราไม่มีสติ ที่จะจัดการกับสิ่งที่เกิดขึ้น และไม่มีสติพอที่จะรู้จักปล่อยวาง หรือตัดมันทิ้งไป จนเราพบทางแห่งธรรม ซึ่งเป็นทางออก ที่ทำให้เราจัดการกับชีวิตได้ดีขึ้น
ธรรมะ ทำให้เรากับคำว่า “สติ” ที่จะทำให้เกิดปัญญาในการจัดการชีวิต ทำให้มองเห็นความจริงของสิ่งรอบตัว แม้กระทั่งปัญหาหรือความทุกข์ เราก็มองเห็น และรับมือกับมันได้ แค่เราฝึกสติ ไม่ปล่อยตัวเองเป็นเห ยื่ อ ของความทุกข์ ทำสมาธิ รักษาศีล ตั้งตนอยู่ในเหตุแห่งธรรม ซึ่งพูดมันง่าย แต่กว่าจะมาถึงจุดนี้ได้ มันไม่ง่ายเลย
หลังจากที่เราใช้ชีวิตใกล้ชิด กับพระพุทธศาสนามากขึ้น ก็ทำให้รู้ว่าจะอยู่กับปัจจุบัน ได้อย่างไร จะรับมือกับความทุกข์ในอดีต ปัจจุบัน และอนาคตได้อย่างไร ที่สำคัญก็คือเราได้เรียนรู้ว่าจิตใจของเรานี่แหละ สำคัญที่สุด ใจที่คิดดีจะเป็นตัวฝ่าฟันหาทางออกให้กับตัวเองได้ไม่ยาก และทำให้เรามีทางออก มีทางสู้กับปัญหา หรืออุปสรรคที่เกิดขึ้นได้เสมอ สุดท้ายเมื่อหลีกเลี่ยงไม่ได้
เราก็ต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้
“ความสุขและทุกข์ ย่อมที่จะเกิดขึ้นได้ด้วยการปรุงแต่งจากจิตใจ หากมีสติมองให้ลึกลงไปถึงกับปัญหาที่ได้เกิดขึ้น
ก็ย่อมจะสามารถทำให้รับรู้กับการที่จะแก้ไขกับปัญหาที่เกิดขึ้นได้เสมอ”
