ทุกคนล้วนแล้งน้ำใจ ในสายตาของคนที่เห็นแก่ตัว
คุณยืมเงินผม100บาท บอกว่าพรุ่งนี้จะคืนให้
พอวันรุ่งขึ้น กลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้?!!
พอค่ำนั้นผมทักเรื่องนี้ขึ้นมา คุณกลับตอกกลับมา
ว่า? ” ทำไมใจแคบจังวะ เงินแค่100บาทจะอะไรกันนักหนา ? ”
แถมยังเอาไปเล่าให้คนอื่นฟังในทางเสียหาย
ผลสุดท้ายกลายเป็นผมใจแคบ ไม่มีน้ำใจกับเพื่อน
ความเป็นคน สูงส่งกันที่รู้คุณ สำนึกคุณ
คนอื่นยื่นมือช่วย คุณควรสำนึก
แต่หากไม่สำนึกก็ไม่เป็นไร
แต่ไม่ควรนำไปพูดให้เสียหายลับหลัง
ผมให้คุณยืม 5 หมื่น เขาให้คุณยืม 1 แสน
คุณเที่ยวไปคุยกับใครๆว่า เขามีน้ำใจมากกว่าผม
แต่คุณคงลืมคิดไปว่า? ช่วยก็คือช่วย
ให้มากให้น้อยก็คือช่วยเหมือนกัน
ช่วยเหลือกันไป ตามเท่าที่ช่วยไหว
ผมให้ลูกกวาดคุณ 1 เม็ด พอเห็นผมให้คนอื่น 2 เม็ด
คุณเอาไปบอกใครๆ ว่าผมลำเอียง เลือกที่รักมักที่ชัง
แต่คุณไม่เคยรู้ว่าเขาเคยให้ลูกกวาดผมก่อนหน้านั้น 2 เม็ด
ในขณะที่คุณไม่เคยให้ลูกกวาดผมเลยสักเม็ด
เพื่อน? ที่ช่วยคุณเพราะน้ำใจ แต่ถึงจะไม่ช่วย..!!
ก็ไม่ได้หมายความว่าแล้งน้ำใจ?!!
เมื่อใดที่รู้สึก หดหู่ ไร้แรงใจ?
คนที่รักษาคุณได้ดีที่สุด ก็คือ “ตัวคุณเอง”
เวลาของชีวิตเราสั้นนิดเดียว
อยู่ในสังคมแบบนี้ไม่เป็นสุข ก็เปลี่ยนที่
เปลี่ยนที่แล้วไม่เป็นสุข ก็จงเปลี่ยนตัวเอง
ใครไม่รักคุณ ก็ไล่เขาไปจากชีวิต
ต่อให้ดีที่สุด วันหนึ่ง ก็ต้องสูญเสีย
ต่อให้คิดถึงที่สุด วันหนึ่ง ก็ต้องลืมเลือน
ต่อให้รักที่สุด วันหนึ่ง ก็ต้องพรากจาก
ทุกสิ่งมีพบ พราก จาก ลา เป็นปกติ
หากวันหนึ่งต้องสูญเสียมิตรภาพใดๆไป
จงรู้ไว้ว่านั่น เป็นเรื่องธรรมดา
